‘’10 dakika daha sonra yola çıksaydım seninle karşılaşmayacaktım’’, ‘’Bir gün önce arasaydın evi sen alacaktın’’, içinde bulunduğumuz ekonomik koşullar ile ilgili bir örnek: paranı nakitte tutsan daha çok kazanırdın, gibi yapmadığımız veya yapamadığımız seçeneklere dair keşke cümlelerini kullanır ve duyarız.
Seçimlerimiz ve sonrasında verdiğimiz kararlar, daha sonraları kararlarımızı sorguladığımızda kendi kendimize yaptığımız iç hesaplaşmalarımız...
Basit cümleleri kurabildiği 2-3 yaşında insanoğlu kendi seçimleri ve onlar arasındaki farkı anlayabilme yetisini de kazanmış dolayısıyla karar verme mekanizmasının gelişmesi yolunda da ilk adımlarını atmış oluyor.
Karar verme kişinin sadece kendi hayatını değil birlikte yaşadığı insanların hayatını da doğrudan veya dolaylı olarak etkiler. Kritik bir görevde ya da yönetici pozisyonda ise sorumlu olduğu herkesi ve hatta onların ailelerini de etkiler.
Doğru karar verme ancak o konuda yeterli bilgiye sahip olursanız mümkündür. Koşulları bilmeden neye göre seçim yapılabilir.
Bir öğrenci mezun olduktan hemen sonra işe mi başlamalı yoksa kariyerinde yükselmeyi mi hedeflemeli,
Bir firma sahibi yeni bir ürün arayışına mı girmeli yoksa mevcut ürün yelpazesini değiştirmeden yoluna devam mı etmeli ,
Teknolojiyi ne kadar dâhil etmeli,
Yeni evli bir çift ekonomik açıdan rahatlamayı mı yoksa hemen çocuk sahibi olmayı mı seçmeli,
Bir ev sahibi olmak için doğru zaman mı yoksa altın en güvenli liman mı?
Bizleri yol ayrımlarına götürecek daha pek çok sorular ve sonuçta verdiğimiz kararlar…
Sevdiğim bir cümledir: ‘’Yeni bir sayfa açtıktan sonra asla geriye bakma, bugün dünden daha iyi olacaksın’’
Sonuçta her seçiş bir vazgeçiş değil midir?
O nedenle vazgeçilen her seçenek artık yok olmuştur ve bunu defaten sorgulamak ve keşkeler bizi üzmekten ileri gitmez.
Karar verme aşamasında çok sevdiğim bir yöntem ise;
Bir kağıt alarak yapacağım seçimlerin artı ve eksilerini yazmak ve bana göre artıları en fazla olanda karar kılmak…
Kontrpiyede kaldığım zamanlar ise aklıma ünlü bilim insanı Hugh Everett geliyor: Bilim dünyasına pek çok makale bırakan, çoklu evrenler teorisinin savunucularından ünlü Amerikan psikiyatrist bakın bu konuda ne diyor: Bir karar verdiğiniz zaman diğer kararı veren siz, diğer evrende diğer kararı vermiş oluyor. Yani istediğiniz kararı verin diğer siz paralel diğer evrende seçmediğiniz diğer kararla varlığını sürdürüyor. Konu ile ilgilenenler sicim teorisi ve çift yarık deneyi gibi konuları da inceleyebilirler. Tabii fizikçileri ilgilendiren oldukça kapsamlı bir konu ve deneysel anlamda ispatı olmasa da birbirinden farklı gözlemlenebilir evrenlerin hipotezsel bir bütünü olarak değerlendiriliyor.
Yine bu teoriye göre "Bir şeyin olma ihtimali varsa o şey olur"
Bu durumda kulağa ne kadar çılgınca gelse de en küçük bir ihtimal dahi olasılığı imkânlı hale getiriyor.
Olasılık sıfırın üzerindeyse olabilir değil kesinlikle var anlamı çıkıyor.
Fizikçilere göre kuantum fiziğini klasik fizikten ayıran bir noktadır.
Aslında fizikçileri ilgilendirse de konu hayatımızla da ilgilidir.
Hugh Everett’in hayatı ise kendi içinde bambaşka bir dram barındırmaktadır.
Kararlarımda emin olduğum durumlar ağırlıklı olsa da bazı seçimlerim için keşkelerim de aklımın bir köşesinde kalır. O nedenle bu fikri sevdim.
Özellikle yakınlarım adına verdiğim kararlar sonunda bu keşkeleri daha çok yaşarım. Çünkü bir insanın hayatını, neler yaşadığını, hayallerini, beklentilerini yine en iyi bilen kişinin kendisidir.
Bilim insanları, düşünürler de hayatın içinde olan ve kahvaltı için kimin ekmek almaya gideceği gibi günlük konuları olan insanlar olduğuna göre bu teoriler de yaşanmışlıklardan yola çıkılarak geliştiriliyor.
Her olasılığın aslında var olduğu ve imkânsız diye bir şeyin olmadığını düşünmek bana gerçekten huzur veriyor, sizce de öyle değil mi?
Sağlıklı günler dilerim
