Sağlıklı bir anne-çocuk ilişkisinin temeli, annenin ruh sağlığı ve çocuğa karşı davranışlarına bağlıdır.
Hamilelik sürecinde başlayan anne-bebek ilişkisi, doğumdan sonra fiziksel temas ve beslenme yoluyla daha da gelişerek ömür boyu sürecek bir iletişim haline gelir. Annenin çocuğunu beslemesinin, ilgilenmesinin ve onu hayata hazırlamasının çocukta sevgi ve güven duygusunu oluşturur. Çocuğun yetişkin olduğunda bu iki temel duygu aracılığıyla ilişkilerine yön verir ve hayatı yorumlarken ilk olarak anne örnek alınır . Sağlıklı İlişki Özgüveni Artırıyor
Anne-çocuk ilişkisinde fiziksel temas çok önemlidir. Annenin kokusu, vücut ısısı, sesi ve bakışları çocukla aralarındaki bağı güçlendirir. Bu duygulardan yoksun büyüyen çocuk, bir yetişkin olduğunda çeşitli ruhsal sorunlarla karşılaşabilir. Özellikle 0–3 yaş arası anne-bebek ilişkisi, çocuğun ruhsal hayatının ve özgüven duygusunun temelini oluşturur. Çocuğun anadilini keşfetmesi, yaşadığı dünyayı anlamlandırması ve davranışlarını kontrol etmesi anneyi ‘’taklit’’ yönteminden geçer. Çocuk , soyut ve somut kavramları yine anneden öğrenir.
Her çocuk biyolojik ve genetik yapısı, zeka, duygusal ve sosyal gelişimi açısından başkalarından, hatta öz kardeşlerinden bile farklıdır. Bu nedenle çocuk yetiştirmenin en önemli noktası, her çocuğa farklı tutumlarla yaklaşabilmek ve içinde bulunulan şartlara göre hareket etmek gerekir. Özellikle ilk 18 ay içindeki eğitim biçimi, çocuğu yetiştirme şekli ve onunla kurulan duygusal etkileşimin çocukta güven veya güvensizlik duygularını oluşturur.
Bebeklik döneminde anneye bağımlı olan çocuk, 4–5 yaşlarından itibaren ‘’birey’’ olmayı keşfeder ve bu dönemde annenin davranışlarının da değişmesi kaçınılmazdır. Bu sancılı dönemde ilişkinin sağlıklı devam etmesini sağlamak için annelerin yapması gerekenler nelerdir bir göz atalım.
Dinleyin ve cevapsız bırakmayın: Dünyaya gözünü açar açmaz size güvenen çocuğunuzun anlattıklarını sabırla dinleyin ve sorularını mümkün olduğunca doğru bir şekilde cevaplama yoluna gidin. Çünkü küçük daha anlamaz diye geçiştirici verdiğimiz cevaplar gelecekte çocuk için büyük travmalara yol açabiliyor.
Saygı sınırını netleştirin: Çocuğunuzun odasına girerken kapıyı çalmanız, onun da aynı şekilde davranması için örnek oluşturur. Böylece yalnız aile içinde değil, toplum içinde de aynı sınırları korur çocuk. Yumuşak ama kararlı bir anne olun: Çocuğunuz ‘’hayır’’ dediğinizde sinir krizleri geçiriyorsa sakin, yumuşak ama kararlı bir biçimde ona açıklama yapın. Çocuklar anneyi ve babayı ağlayarak, kendini yerden yere atarak bezdirmeye ve dediklerini yaptırmaya çalışırlar. Bu durum daha ilk tepkileri başladığı andan itibaren sizin tarafınızdan engellenmelidir. Kararlı olup, ciddiyetinizi gösterip sabırlı davranmanız gerekir.
Baba ile de iletişimde olmalı : Çocuğunuzun gelişiminde ‘’baba’’ kavramının çok önemli bir nokta olduğunu ve baba-çocuk ilişkisine zaman ve zemin yaratmanın da yine sizin göreviniz olduğunu unutmayın. Çocuk evde mutlaka bir baba karakterinin bulunduğunu ve otoritenin olduğunu bilmelidir. Anne ve baba aynı kararları alıp çocuk üzerinde aynı kararlılıkta olmalıdırlar.
Mutsuz evlilikler Anne-Çocuk ilişkisini zedeliyor. Anne-çocuk ilişkisine zarar verebilecek en önemli durum, çocuğun mutsuz bir evlilik içinde, plansız gebelik sonucu dünyaya gelmiş olması. Bu durumda savunmasız bir şekilde hayata gözlerini açan bebek, bir süre sonra annesi tarafından kabul edilse dahi babanın tutumları hem anneyi hem de bebeği olumsuz etkiler. Çocuk sahibi olmak sorumlulukların en büyüğüdür. Huyuyla dünyaya gelen bebek zamanla ailesi ve çevreden aldığı örneklerle karakterini belirler. Bu sorumluluk her iki ebeveyn için de geçerlidir. Ortak kararla alınmış çocuk sahibi olma fikri evlilikte mutsuzluğu , mutluluğa da döndürebilir. Çocuklarımızı sevelim , onları “el bebek gül bebek” gibi yetiştirmek yerine hayata hazırlayalım…mutlu aileler , mutlu çocuklar temennisiyle sevgiyle kalın…
