Kendimize Yolculuk...

Merhaba
Bazen sizde kendinizi cam bir fanus içinde hissediyor musunuz?
Herkes sizi görüyor, siz de onları ama siz kendiniz yalnız hissediyorsunuz. Sanki bağırsanız da, çağırsanız da kimse gelmeyecek gibi. 
Yaptığınız her şeyden zevk almamaya, sanki hiçbir şey yapamayacak, başaramayacak gibi.
Yetmiyorum, yetemiyorum dediniz mi hiç?
Siz iyi olmaya çalışıp, mutluluk pozları verirken acaba içiniz gerçekten mutlu mu?
Her şey üstünüze geliyormuş ta siz altında kalacak gibi oldunuz mu?
Evettttt. Biz buna tükenmişlik sendromu diyoruz. Kolunuz kalkmaz, hiçbir şey yapmak istemezsiniz. Daha az güler, daha çok ağlarsınız. Yapabileceğiniz işler bile gözünüzde büyür ve yapamıyorum dersiniz. Ve yapamazsınız. 
Sendromun adı üstünde tükenirsiniz. Yani öyle hissedersiniz. Bu konu ile ilgilenilmezse psikolojik çöküşe gider ve bunun sonuçları ağır olabilir. Kendiniz halledemiyorsanız muhakkak destek alın. 
Peki dediniz ki bunu ben halledeceğim. Ayaklarımın üstünde durabilirim. Neler yapacağız?
•    Önceliğimizi belirleyelim. Hayatımızda önce ne geliyor?
•    Tükenmişliğin nedenini bulmamız gerekiyor. Bizi buna ne itiyor? Ne sebep oldu? Bir şey tetikledi ki her şey bize ağır gelmeye başladı.
•    Sosyal destek alalım. Yani çıkıp dışarda arkadaşlarla yemek yiyelim. Sinemaya, tiyatroya gidelim. 
•    Mola verelim. Hep diyorum ya nefes alın. Yoğun tempon mu var? Dur, bir kahve yap ve beynine reset at. Hiçbir şey düşünme ve sadece kahvenin kokusu ile baş başa kal.
•    Zaman ayıralım. Yapamadıklarımıza, yapmak istediklerimize, yanında olmak istediklerimize.
•    Spor yapalım. Bakın bunu hep atlıyoruz. Yok sayıyoruz. Hâlbuki bedene iyi gelen, ruha da iyi gelir. Beden forma ulaştıkça öz güven gelir. Daha güçlü oluruz. 
•    Yeterli uyku dinamik tutar. Uyku düzeni çok önemli. Yetişkinlerde en az 6 saat uyumak gerekmektedir.
•    Dinlenmemiz gerekiyor. Büyük şehirlerde yaşamak insanları koşuşturmanın içine hapseder. Tecrübe ile sabit. İş ev arasında, gidiş-geliş 5 saat harcayan biri olarak söylüyorum. O metrobüslerin dili olsa da konuşsa. Ne kitaplar bitti o yollarda. Ayakta bile uyumasını öğrendim. 
•    Ya zor belki ama kafayı dağıtacak bir hobiniz olsun. Ben mask yapıyordum. Venedik tarzı ama şu kalın kartonlardan, alçıdan değil. Boyalar aldım, boş maskeler, fırçalar. Sanki ressam olacağım  

Evet, baktınız bunlar işe yaramıyor, psikolog yolları gözüktü demektir. Gidip destek almanız gerekecek çünkü bu durum basit bir durum değil. 

Kendinize iyi davranın.