Oğlum ekmek almak için fırına gitmek üzere iken, ‘’kaskını aldın mı’’ demeden önce maskeni aldın mı diye sesleniyorum. Aldım anne diyor ancak saate bakıyoruz ki 17:00 ve ekmek almak için ben gidiyorum. Çıkmadan önce ‘’Oğlum bu da bir şey mi bir zamanlar ekmek karneyle dağıtılıyordu ’’diyorum. Annem: ‘’Kızım ne zaman olmuştu’’ diye sorunca birden aslında anının bana ait olmadığını, sadece çocukluğumda anlatıldığını hatırlıyorum. Belki de böyle düşünmemin nedeni ülkenin o zamanlar içinde bulunduğu durum itibari ile sokağa çıkamıyor oluşumuzdu. O zamanlar ülkeler kendi iç savaşlarını vermekteydiler. Şimdi ise görünmeyen bir düşman var ve top yekûn bir mücadele söz konusu. Aile içinde kavga edersiniz ve kendi aranızda çözüm ararsınız ancak sorun artık aile yani ülke değil dünyanın sorunu ya da insanlığın diyelim. Öyle düşününce dünya da küçülüveriyor sanki.
Zaman her şeyin ilacıdır ve geçen günler unutulur. Belki de ilerde oğlum da torunlarına bu günlerden bahsederek ‘’maskesiz eldivensiz dışarda gezilemiyordu’’ diye anlatmaya başlayacak. Zihnimin bir yerlerinde de ‘’Aman bu günlerimizi de aramayalım’’ diyorum. Büyük bir hayranlıkla konserlerini izlediğim Andre Reu ‘nun yemek tariflerini izliyorum. Meğer ünlü keman virtiözünün içindeki aşçı pandemi döneminde çıkıvermış ortaya. Aslında bu dönemi avantaja çevirmek de elimizde. Önceden filmleri izlerdim ancak artık geri sararak ve durdurarak notlar alıyorum. ‘’Black Mirror’’, ‘’Dark’’ ilk izlediğim diziler, en son izlediğim yerli yapım ‘’Bir aşk iki hayat’’ filmi ise bana 2012 yapımı ‘’An’’ filmini hatırlattı. Orijinal adı ‘’What if’’ olan bu filmde de Demetris evini ‘’Lonesome’’ adını vediği köpeği ile paylaşmakta ve her gün köpeğini gezdirmek üzere dışarı çıkmaktadır. Yine böyle günlerden birinde Demetris , dışarı çıkmak isteyen köpeğini vazgeçiremeyince onunla birlikte çıkar ve hayatının aşkı ile karşılaşır, peki ‘’ya evde kalsa ne olurdu’’, filmin ana temasını oluşturuyor. Pandemi döneminde evde olmak bizleri dijital dünya ile birbirimize bağladı. Dünyanın bir ucundaki insanlarla çeşitli programlar veya kurslar aracı ile bir araya gelebiliyorsunuz.
Sokağa çıkmamız belli yaş aralıkları ve saatler ile kısıtlansa da hepimizin aklında ’’Belli saatlerde sokağa çıkmak sorunu çözer mi’’ sorusu var. Yaz döneminde sivrisinekler için ilaçlama yapıldığı zaman kapıları kapatırdık. Keşke o kadar kolay olsa ve bitiverse bu dönem. Herkesin şöyle düşündüğünü duyar gibiyim: ‘’Ekonomi kaygımız olmasa 15 gün kimse sokağa çıkmasın ve bu süreci daha kolay atlatalım’’ ancak eve ekmek götürme kaygısı bu düşünceyi bir rüzgarın bulutu dağıtması misali siliveriyor. Her şeyi artı ve eksi yönleri ile birlikte düşünerek bir doğrunun bulunmasını dilerim.
Sevgiler ve Sağlıklı günler
